Upór, który pozwoli ci odnieść sukces

Geniusz jest przereklamowany! Przynajmniej zdaniem psycholog Angeli Duckworth. Studiowała ona psychologię sukcesu i doszła do następującej konkluzji: żeby dobrze wylądować w życiu, potrzebujesz więcej, niż tylko talentu – potrzebujesz uporu.

Tak więc, przy równym talencie i inteligencji, dlaczego niektórzy osiągają więcej niż inni? To pytanie, na które Duckworth odpowiedziała w swojej książce: Upór: potęga pasji i wytrwałości.

Czym dokładnie jest upór?

Studiując psychologię na Uniwersytecie Pensylwanii, Duckworth stworzyła „skalę uporu”. Uczona określa tę cechę jako „połączenie pasji i wytrwałości w dążeniu do ważnego dla jednostki celu”.

To poświęcenie temu, by skończyć to, co się zaczęło. Pragnienie ciągłego poprawiania wyników i osiągnięcia sukcesu. Zdolność przetrwania trudności. Motywacja do wykonywania powtarzalnych, czasem nudnych lub nieprzyjemnych zadań.

Za pomocą skali uporu udało się skutecznie przewidzieć, kto wypadnie dobrze w wielu różnych sytuacjach, na przykład uczestnicy konkursów ortograficznych, uczniowie podczas egzaminów czy przedstawiciele handlowi. Udało się nawet przewidzieć, kto przetrwa fizyczne i psychiczne wyzwania elitarnego szkolenia wojskowego.

Upór oznacza patrzenie w przyszłość

„Upór to wytrzymałość” – mówi Duckworth. „To patrzenie w przyszłość – nie tylko przez tydzień czy miesiąc, ale przez całe lata. To także ciężka praca, by zamienić swoje marzenia w rzeczywistość. Upór oznacza podejście maratończyka, nie sprintera.”

Ale to coś więcej niż tylko wytrwałość. Upór to zainteresowanie, pasja i stałe zaangażowanie w realizację swoich celów. To także nadzieja, ponieważ uparci ludzie są bardziej optymistycznie nastawieni względem przyszłości – i swojego na nią wpływu.

Osoby uparte nie oglądają świata przez różowe okulary. Odczuwają ból jak wszyscy inni, a porażki także wpływają na nich demobilizująco. Różnica jest taka, że zachowują nadzieję i trwają, szczególnie w niełatwych okresach, gdy muszą zrobić krok do tyłu.

„Musimy mieć odwagę upaść, nie mieć racji i zacząć od nowa po odebranej lekcji” – podsumowuje Duckworth.

Jak rozwinąć siłę charakteru?

Znajdź swoją pasję: „Możemy zazdrościć tym, którzy zawodowo robią to, co kochają, ale nie powinniśmy zakładać, że rozpoczęli w innym miejscu niż pozostali” – mówi Duckworth. „Możliwe, że znalezienie odpowiedzi na to, co dokładnie chcą robić w życiu, zajęło im trochę czasu”.

Praktykuj wytrwałość: „Jeśli już odkryłeś, co naprawdę cię interesuje, tylko wtedy możesz wykonać wiele trudnych i często frustrujących zadań, które uczynią cię mistrzem” – mówi Duckworth. Poleca ekspercką praktykę, polegającą na rozbiciu celu na małe, łatwe do wykonania kroki.

Znajdź wyższy cel: Upór to połączenie pasji z dążeniem do wyższego celu. Duckworth rozmawiała z ludźmi, którzy osiągnęli najwięcej w swoich branżach i opisała ich jako osoby mające poczucie misji, pragnące pomagać innym.

Rozwijaj nadzieję: Nie oznacza to myślenia, że jutro będzie cudowne. Chodzi o to, byś pomyślał, co możesz zrobić, by zmienić swoją rzeczywistość już teraz. Spytaj siebie, co możesz zrobić dziś, żeby jutro było lepsze?

Ograniczenia

Gale Lucas z USC Institute for Creative Technologies opublikowała w Journal of Research in Personality wyniki badania, w którym sprawdzała, czy upór uczestników słabnie w momencie, w którym porażka wydaje się nieunikniona. Uczona doszła do wniosku, że najsilniejsze osoby „zawieszały się”, próbując rozwiązać nierozwiązywalne problemy i nie dopuszczały do pojawienia się nowych możliwości poradzenia sobie z sytuacją.

„Mówi się, że ludzie powinni rozwijać swój upór. To prawda, jednak ważne jest, by wiedzieć, kiedy odpuścić i redefiniować cel, zamiast brnąć w przegraną sprawę” – podsumowuje Lucas.

Rozwijanie siły charakteru u dzieci

Duckworth ma przesłanie dla rodziców – kształtowanie siły charakteru to dużo więcej niż zachęcanie dzieci, by „starały się bardziej” lub nie poddawały. Chodzi o to, by pomóc dzieciom znaleźć ich pasję. Ale jest jeden warunek. „Mówię rodzicom, że nikt nie będzie z oddaniem pracował nad czymś, czego nie uważa za na wskroś interesujące” – wyjaśnia Duckworth. „Zanim będziemy gotowi, by poświęcić wiele godzin na szlifowanie swoich umiejętności, musimy próbować i testować różne zainteresowania”.

Zachęcanie dzieci do własnej aktywności we wczesnym dzieciństwie jest ważne, ponieważ rozwija ich autonomię. Badania pokazały, że nadopiekuńczy rodzice i nauczyciele podkopują wewnętrzną motywację dzieci.

Dzieci, których rodzice pozwalają im na dokonywanie własnych wyborów, mają większe szanse na rozwinięcie zainteresowań, które później określą jako swoją pasję. „Innymi słowy, nawet najlepsi eksperci zaczynają jako niedoświadczeni początkujący” – dodaje Duckworth.

Jeśli chcesz wiedzieć więcej o tym, jak uzyskać życiową równowagę, sprawdź inne nasze artykuły na temat jakości życia w pracy.